1. AIREDALE TERRIER

 

>>> wzorzec rasy FCI nr 7 / 08.10.2012/GB <<<

 

     Do niedawna największy z terrierów już dawno uzyskał miano "króla terrierów". Został wykreowany w połowie XIX wieku w Anglii w regionie Leeds nad rzeczką Aire. Rasa ta powstała ze skrzyżowania otterhounda z terierami a w wyniku dalszych krzyżówek także z retrieverem, seterem gordonem otrzymano wszechstronnie użytkowego, inteligentnego Airedale. Były to jedne z pierwszych psów powołanych do Armii Brytyjskiej podczas I wojny św., gdzie służyły jako wartownicy i posłańcy w okopach Flandrii. W II wojnie współpracowały z pudlami jako psy sanitarne i przenoszące meldunki. W obu wojnach dzięki swojej wszechstronności i bystrości umysłu zyskały ogromną sławę i zawdzięczano im bardzo dużo. W Wielkiej Brytanii bardzo często wykorzystywane były jako psy policyjne. Airedale doskonale nadaje się również jako przewodnik niewidomych, rewelacyjny stróż, obrońca, ratownik, pies lawinowy, myśliwski, pies rodzinny i towarzysz dla dzieci, za które bez specjalnego szkolenia czuje się szczególnie odpowiedzialny. Airedale jest: odporny na choroby, pełen życia i radości ale nie męczący nadmiernym temperamentem, bardzo cierpliwy i niezwykle sympatyczny, lubi się uczyć, kocha pracę i współpracę z człowiekiem. Pod kierunkiem mądrego przewodnika daje się łatwo prowadzić i dostarcza dużo radości i satysfakcji. Airedale nie gubi włosa, ale należy go jednak strzyc lub trymować. Airedale to pies oddany swojemu Panu na dobre i na złe, odważny, skutecznie broni swojego stada i terytorium nie zważając na niebezpieczeństwo. Wysokość od 56 - 62 cm ( przy czym suczki są mniejsze od psów ) Masa od 22 - 26 kg Obecnie jest to jedna z nielicznych znanych ras, która dzięki mądrości i etyce hodowców nie uległa wypaczeniom. Airedale nadal posiada swoje najlepsze walory: wspaniałą psychikę, wszechstronną użytkowość i dobre zdrowie. Dlatego sprowadzając do domu Airedala oczywiście z rodowodem możemy być pewni, że jest godnym przedstawicielem tej rasy i posiada typowe dla tej rasy cechy. Mody na poszczególne rasy , ekspansywna hodowla niestety niszczy wiele cech charakteru, często również zdrowie i odporność na wiele chorób. Odbudowa zniszczonych cech rasy jest bardzo trudna i długotrwała.
     Zachęcam wszystkich miłośników psów do poznania tej rasy, jest ona godna szczególnej uwagi. Zapewniam, że kto poznał, lub dopiero pozna bliżej tego wyjątkowego teriera, zostanie jej gorącym miłośnikiem na całe życie. Jego piękno, elegancja, wspaniała psychika, inteligencja, bystre pełne mądrości spojrzenie czyni z niego zasłużonego "KRÓLA TERRIERÓW".

 

2. TYPOWE CECHY AIREDALE

Proporcje ciała

U Airedale wymagany jest zgryz nożycowy. W Polsce dopuszczalny jest zgryz cęgowy.

Rodzaje zgryzów A - nożycowy B - cęgowy C - tyłozgryz D - przodozgryz

 

 

3. TRYMOWANIE

Szata Airedale Terriera składa się z dwóch rodzajów włosa, miękkiego puchowego podszerstka i twardego, drutowatego włosa okrywowego. Pies wystawowy musi być trymowany praktycznie przed każdym pokazem, natomiast psu nie wystawianemu taki zabieg wystarczy wykonać raz na trzy miesiące, tak aby w zarysie uformować jego sylwetkę. Rekompensatą za trud przy trymowaniu jest nie tylko efektowny wygląd naszego airedale, lecz również, to, iż nie gubi włosa ( odpada więc problem z fruwającą wszędzie sierścią ).

Zanim przystąpimy do trymowania i strzyżenia naszego pupila musimy przygotować potrzebne do tego narzędzia.

• nożyki trymerskie (co najmniej w dwóch różnych typach) główna zasada, żeby wyrywał włos a nie szarpał. Dobry trymer służy wiele lat.
• szczotka z drucianym, miękkim włosem, sprężystym, nie ostrym, żeby nie kaleczył.
• nożyczki proste do przycina wystających włosów i drugie do degażowania.
• maszynka ręczna, lub elektryczna do strzyżenia głowy, uszu, szyi, tyłu psa.

Trymowanie nie jest łatwym zadaniem. Polega ono na wyrywaniu martwego włosa i odpowiednim skróceniu włosa żywego. Wskazane jest, aby do wystaw przygotowywał psa fachowiec, gdyż od odpowiedniego przygotowania psa zależy bardzo wiele. Poprzez odpowiednie wytrymowanie, można podkreślić zalety psa.

Schemat długości włosa

 

4. ZDROWIE I URODA

naszego airedala zależy od tego jak o niego dbamy, jak żywimy, ile zapewniamy mu ruchu na świeżym powietrzu. Żywienie airedala nie różni się zasadniczo od żywienia innych psów średniej wielkości. Bardzo dobre są gotowe, suche karmy najwyższej jakości, doskonale zbilansowane. Jeżeli nie chcemy żywić psa gotowymi karmami, to pamiętajmy, że dorosły airedale musi dostawać posiłki zawierające od 50 - 60 % mięsa. Wypełniacz mogą stanowić ryż, płatki owsiane, makaron, warzywa i owoce. Zawsze należy pamiętać o stałym dostępie psa do świeżej wody. Airedale należą do psów odpornych na warunki atmosferyczne. Są psami rzadko chorującymi, jednak należy im pomóc w utrzymaniu dobrej formy i kondycji. Od okresu szczenięcego podajemy psom preparaty witaminowo - wapniowe zapewniające prawidłowy rozwój kośca. Bardzo ważne jest podawanie tych preparatów w okresie intensywnego wzrostu a szczególnie podczas zmiany zębów. Jednak ich dodatkowe podawanie zawsze należy skonsultować z weterynarzem.

5. PRZYGOTOWANIE PSA DO WYSTAW

Jeżeli zamierzamy wystawiać naszego pupila, to musimy zająć się jego wystawową edukacją już w wieku szczenięcym. Podstawą nauki jest zaufanie do pana. Pies nie może bać się uniesionej ręki. Naukę prezentacji zaczynamy od wyuczenia psa pokazywania zębów. Pies bez oporów musi pokazywać zgryz jak i komplet uzębienia. Mniej więcej w tym samym czasie uczymy airedale właściwej postawy ringowej. Pies musi stać nieruchomo: przednie nogi prostopadle do podłoża, tylne odciągnięte do tyłu. Jedną ręką wysoko podciągamy psu szyję ( przy pomocy cienkiej smyczy wystawowej - ringówki ), a drugą ręką przytrzymujemy ogon psa, aby "stał" prostopadle do grzbietu. Gdy pies umie już stać i nie opiera się, ani nie dławi przy podciąganiu głowy zaczynamy uczyć psa ( i siebie ) pokazywania się w ruchu. Pies musi biec przy lewej nodze pana. Biegniemy dość szybkim krokiem, tak aby pies biegł kłusem. Kłus ma być wyciągnięty i sprężysty. Zawsze prowadzimy psa po wewnętrznej stronie koła. Do wystawy pies musi być wytrymowany. Jednak psa wytrymować może fachowiec, ale to my jesteśmy z psem na ringu i od nas zależy jak najlepsza prezentacja psa. Od naszej wytrwałości i pracy zależą wyniki na wystawach. Tylko pies w dobrej kondycji, dobrze wytrymowany i pokazany może sięgać po najwyższe laury. Pierwsze trymowanie szczenięcia przeprowadzamy w wieku ok. 4 miesięcy.

6. KILKA UWAG O WYSTAWACH

W Polsce istnieją różne typy wystaw, o różnej randze. Są to wystawy krajowe, klubowe i międzynarodowe. Najważniejsze są wystawy międzynarodowe i klubowe zwane też specjalistycznymi. Najwyższym tytułem jaki może uzyskać pies w Polsce jest tytuł Championa Polski. Tylko nieliczne psy mogą ten tytuł zdobyć, gdyż do jego przyznania potrzebne są 4 wnioski CWC od trzech różnych sędziów, przy czym między pierwszym i ostatnim musi być odstęp 6 miesięcy. Co najmniej jeden wniosek CWC musi pochodzić z wystawy o randze międzynarodowej lub klubowej.